Onder welke omstandigheden is het nodig om de roestvrijstalen torsieveer te passiveren

Passivering is een chemische behandeling die wordt toegepast op het oppervlak van roestvrij staal. De kernfunctie is om een ​​extreem dunne, dichte en stabiele passieve film op het materiaal te vormen. Deze film, voornamelijk samengesteld uit chroom-rijke oxiden, isoleert effectief het roestvrij staal van omliggende corrosieve media, waardoor de corrosieweerstand aanzienlijk wordt verbeterd. Passivering is niet altijd vereist tijdens de productie en het gebruik van roestvrijstalen torsiepellen, maar in bepaalde omstandigheden kan het een cruciale stap zijn om productbetrouwbaarheid en levensduur te waarborgen.

Belangrijkste situaties waarbij passivering van roestvrijstalen torsieveren is vereist

1. Verbetering van de netheid van het oppervlak en de corrosieweerstand

Tijdens het productieproces van roestvrijstalen torsieveren , vooral na mechanische verwerking zoals wikkeling, snijden, slijpen of lassen, vrij ijzer, vet, vuil of schaal kan op het oppervlak blijven. Deze verontreinigingen kunnen de inherente passieve film van het roestvrij staal verstoren en potentiële corrosiesites creëren.

Vrije ijzerverontreiniging: tijdens het productieproces kan roestvrijstalen draad in contact komen met koolstofstaalgereedschap (zoals tang en sterft), wat resulteert in kleine ijzeren chips die zich aan het oppervlak hechten. Dit vrije ijzer oxideert snel en roest in een vochtige omgeving, niet alleen het uiterlijk beïnvloeden, maar ook het uitgangspunt worden voor putcorrosie, die op zijn beurt het roestvrijstalen substraat aanvalt. Passivering lost op en verwijdert dit vrije ijzer, waardoor het oppervlak wordt gereinigd.

Vet en vuil: smeermiddelen, koelmiddelen en andere residuen die tijdens het productieproces op het veeroppervlak achterblijven, kunnen een isolatielaag vormen, waardoor het roestvrij staal niet in contact komt met zuurstof en zijn natuurlijke passivering belemmert. Ontgrote en reinigingsstappen vóór passivering zijn cruciaal om voldoende contact tussen de chemische oplossing en het metaaloppervlak te garanderen.

2. Gebruik in corrosieve omgevingen

De corrosieweerstand van roestvrij staal komt voort uit de natuurlijk gevormde passieve film. De stabiliteit van deze film is echter niet even stabiel in alle omgevingen. Passivering is met name noodzakelijk wanneer roestvrijstalen torsiepellen vereist zijn om in meer ernstige corrosieve omgevingen te werken.

Hoogzoude omgevingen: mariene klimaten, zoutspray of contact met chloride-bevattende media kunnen de passieve film op het roestvrijstalen oppervlak beschadigen, waardoor chloride-inbraak mogelijk is en putcorrosie veroorzaakt. Passivated veren hebben een dichtere, dikkere passieve film, die effectief verzet tegen chloride -ionenaanval. Springs die worden gebruikt in schepen, mariene apparatuur of buiteninstallaties vereisen bijvoorbeeld vaak passivering.

Zure of chemische omgevingen: in sommige toepassingen met contact met milde zuren, chemische oplosmiddelen of bepaalde industriële vloeistoffen kunnen de corrosieweerstand van roestvrij staal worden aangevochten. Passivering verbetert de weerstand van roestvrij staal tegen deze chemicaliën en zorgt voor een stabiele werking van veren in toepassingen zoals chemische apparatuur en medische hulpmiddelen.

3. Consistentie en kwaliteitsnormen voor het uiterlijk waarborgen

Voor toepassingen met strenge esthetische vereisten, verbetert passivering niet alleen de prestaties, maar voldoet ook aan esthetische en kwaliteitsnormen.

Esthetische vereisten: niet -geassiveerde roestvrijstalen oppervlakken kunnen ongelijke kleuren of lichte roest vertonen als gevolg van oxidatie. Passivering resulteert in een uniform, helder oppervlak, dat vooral belangrijk is bij toepassingen zoals medische apparatuur, voedselverwerkingsmachines en hoogwaardige consumentengoederen.

Industrievoorschriften: bepaalde industrieën, zoals medische hulpmiddelen, ruimtevaart en voedselhygiëne, hebben strikte materiaal- en verwerkingsnormen. Deze normen specificeren vaak dat roestvrijstalen componenten moeten worden gepassiveerd om te zorgen voor biocompatibiliteit, hygiënische veiligheid en betrouwbaarheid op lange termijn.

Passiveringsproces en details

Een compleet passiveringsproces bevat meestal de volgende sleutelstappen:

Pre-reiniging/ontvangst: verwijder vet, vingerafdrukken en vuil van het veeroppervlak grondig met een alkalische oplossing of oplosmiddel. Dit is de eerste stap om effectieve passivering te garanderen.

Pikling: geniet van de veer in een zure oplossing (zoals citroenzuur of salpeterzuur). Deze stap verwijdert effectief vrij ijzer en sommige oxiden van het oppervlak.

Passivering: geniet van een specifieke zure oplossing. Citriczuur passivering is een milieuvriendelijke en veelgebruikte methode die een hoogwaardige passiveringsfilm produceert zonder de afmetingen of oppervlakteafwerking van het materiaal te veranderen.

Neutralisatie en spoeling: spoel na passivering de veer grondig met schoon water om eventueel restzuur te verwijderen en te neutraliseren om secundaire corrosie te voorkomen.

Drogen: ten slotte, drogen de veer volledig om resterende watervlekken te voorkomen.

Het is belangrijk op te merken dat de parameters van het passiveringsproces (zoals zure concentratie, temperatuur en weken tijd) variëren voor verschillende graden van roestvrij staal, zoals 300 series, 400 series of duplex roestvrij staal.